Kris Vesseur
- 21 nov. 2019
Struindrang.
De geur van weleer in de oude banken en matrassen het bed van eikenhout en de trui met pailletten; er missen er een paar maar dat mag de...
Kris Vesseur
- 30 aug. 2019
Ongesteld.
Ik laat mij ombouwen tot man dat staat buiten kijf Ik heb een terrorist ontmoet het is mijn vrouwenlijf #gedichten
Kris Vesseur
- 29 aug. 2019
Thuiskomst.
Je voelt als thuis, zegt hij in beknopte en bebloemde zinnen, met hier en daar een ik of mij een als of dan terwijl ik mijn tanden poets...
Kris Vesseur
- 22 okt. 2017
Dode liefde.
“Geef me een opdracht”, sprak hij gretig. Zijn wijntje balancerend in zijn grote glas; bijna over de randen klotsend. De anderen dronken...
Kris Vesseur
- 11 apr. 2017
Conicho.
Het duistere omringde me dat was vroeger - en het nu is de toekomst - toen ik het utopische niet meer kon verdragen Het duivelse...
Kris Vesseur
- 28 jan. 2017
Lijdend voorwerp.
'Klikt het?', schreef hij terwijl hij klikte en ik; het klikken niet verleerd het keurmerk had ik onder een vlammetje verhit en drukte ik...
Kris Vesseur
- 4 jun. 2016
De zondaar.
En als mijn zonden innerlijk overlopen kus je mijn wonden net als vroeger zeg je nu gaat het over elk plekje op mijn huid dat ken je – en...
Kris Vesseur
- 12 apr. 2016
Vocht.
Ze is gestopt haar tranen te benoemen Hendrik, Annabel en Josefien ze werden geboren en na de korte levensloop op haar wangen stierven...
Kris Vesseur
- 14 jan. 2016
Lijmresten.
En als dan eindelijk de tranen komen geroerd of ontroerd ben ik bang is het door de man wiens ogen te dicht op elkaar staan of hij met...
Kris Vesseur
- 12 jan. 2016
Sorry trut en proost
Getroebleerd als je bent verhul je je in wazen drinkt de wijn met vazen tegelijk Ik neem al afscheid ik vaag al vager niet omdat ik wil...