Kris Vesseur
- 27 mrt. 2022
De torenkamer.
Onbelastbaar ben je dus zeg ik dat ik oke ben Je praat zoveel maar je stelt me enkel vragen met je handen verzoeken dien je - meestal in...
Kris Vesseur
- 24 mrt. 2022
Nee.
Wanneer we dwalen dolen, dagen is er enkel nog het woord Afstand kan fijn zijn, zeg je Ondertussen drukt de man uit de kelder weerbarstig...
Kris Vesseur
- 21 mrt. 2022
Wind tegen.
"Het waait stevig", zeg ik, een korreltje Saharazand uit m'n ogen wrijvend. Ondertussen vraag ik me af waarom Saharazand nieuws is, in...
Kris Vesseur
- 17 mrt. 2022
Inhaalslagroom.
Ik blader in het boekje dat ik ooit kreeg van de baas "Zit alles tegen eet dan een taartje" Vandaag maak ik balans op met de nodige...
Kris Vesseur
- 14 mrt. 2022
Bio-logisch.
Je spreekt alsof je liefhebt, soms We sparren in te late uren over of de volmacht ligt bij man of vrouw Ik speel wat met het lijden en...
Kris Vesseur
- 13 mrt. 2022
Hoos.
Verstild doch in beweging is het hoofd op hol, verstand op nul en een lichaam wat blijkbaar dus toch doet wat het zelf wil Het is stil in...
Kris Vesseur
- 11 mrt. 2022
Boekwerk.
Als scherven van onbreekbaar glas snijd het door de tijd, waar ze wachtte waar ze je vluchtig liefhad en waar ze leerde wat vrijheid...
Kris Vesseur
- 8 mrt. 2022
Honger.
In gesprek met de mensheid besefte ik dat handen er met name zijn om ergens vanaf te trekken Het is nooit jouw schuld he, zeg ik dat een...
Kris Vesseur
- 7 mrt. 2022
Vuurzee.
Een jaar of twee geleden keek ze me nog anders aan en als blikken konden doden was ik toen meermaals in die vlammen opgegaan Gister was t...
Kris Vesseur
- 2 mrt. 2022
De raadgevers.
Ik zei gekscherend dat mijn levensdoel doordrenkt is met hem aan het huilen maken het middel doet er niet eens toe Later, in die kroeg,...