over waanzinnen
Kris Vesseur is al jaren één van de meest fascinerende singer-songwriters van het Noorden. Heel vaak treedt ze niet op, maar als ze dat doet is het een kwestie van goed luisteren. Haar teksten zijn fenomenaal.
In haar werk put ze uit de strijd die ze dagelijks voert voor haar geestelijk welzijn. Haar gevecht tegen de waanzin en hoe ze die met creativiteit probeert te verwoorden, dresseren en waar overwinnen niet aan de orde is, lukt bezweren wellicht wel.
Dit heeft bij de Assense altijd een belangrijke rol in haar werk gespeeld. Als singer-songwriter, als dichter, als theatermaakster fluistert, smeekt en dreigt ze haar demonen. Roept ze om rust en huilt om haar onrust.
Dit alles balt ze nu samen in deze smeekbede niet om haar te begrijpen, maar om haar te omarmen en te accepteren.
Een emotionele, intense, maar oh zo fantastische avond, waarin Kris Vesseur zich tot voorbeeld stelde voor een ieder.
Hou van het leven, hoe zwaar het soms ook valt en zie de zonnige kant van elk nadeel en maakt daar zo iets prachtigs van als dit optreden. Kris Vesseur wijst de weg.
over Kris Vesseur
Ik zeg wel eens, dat ik nu Kris 2.0 ben. Er is voor mij echt een mens van vóór en een van ná de eerste psychose. De vraag welke beter is, of welke ik liever ben, heb ik al jaren geleden losgelaten. Ze hebben allebei goede en slechte kanten, maar ze zijn zó anders, dat het haast een ander leven is. Ik denk dat alles wat een mens meemaakt in een psychose een kern van waarheid bevat. Het komt ergens vandaan, hoe onrealistisch dingen ook zijn op zo’n moment.
Over toen ik nog messias was
Veel mensen vinden haar raar. En eerlijk is eerlijk, ze vond zichzelf ook best wel raar. Na een professioneel hulptraject en veel zelfstudie over de werking van de hersenen en neurotransmitters, begrijpt ze wat er met haar aan de hand is. Ze heeft een hersenziekte en moet daar mee leren leven.
Ze heeft haar hele leven geschreven; dagboeken, gedichten, liedteksten, blogs. In Toen ik nog Messias was zijn een deel haar teksten geordend en speelbaar gemaakt. We zien drie personages, die allemaal één aspect van haar persoonlijkheid vertegenwoordigen: de muzikant, de ego, de psychoot.
De psychoot ontregelt; wat zij voelt, denkt, hoort en ziet is onwerkelijk en beangstigend. De ego gaat het gevecht met haar aan; zij probeert te begrijpen en te normaliseren. De muzikant verbindt psychoot en ego met haar muziek.
Leven met een psychische kwetsbaarheid is hard werken. Veel dingen zijn niet vanzelfsprekend. Er is veel onbegrip. Toen ik nog Messias was vertelt het verhaal van een jonge vrouw die haar leven leeft; kwetsbaar en krachtig.