Lijmresten.
En als dan eindelijk de tranen komen
geroerd of ontroerd ben ik bang
is het door de man
wiens ogen te dicht op elkaar staan
of hij met zijn tong in mijn mond
de bassist van die groep hiervoor dan
met zijn verrotte hoofd en verdorven hart
of heb ik hem verward
met iemand anders, iemand van vroeger
één van vierentwintig duivels terug
Lieverd, wees verzekerd en beeld mij
af zoals je wilt; wees niet bang
want ik ben er nog wel even
wanneer je slaat met een weergaloos elan
en het alles is onzeker en het
eeuwig duurt zo godvergeten lang
En als dan eindelijk de tranen komen
besef ik wat ik hier in handen heb
een groot niets, feitelijk, een leegte
waarin alles open ligt; de toekomst,
mijn hart, mijn huid, mijn ziel
en zaligheid
en wees toch zuinig op me
alsjeblieft
want ook ik ben vaak
verpulverd en de
resten
rijmen niet