Lijdend voorwerp.
'Klikt het?', schreef hij terwijl hij klikte en ik; het klikken niet verleerd
het keurmerk had ik onder een vlammetje verhit en drukte ik nu voorzichtig op zijn voorhoofd
het moeten kunnen willen Ik kan niet, ik mag niet: mijn huid als ribfluweel slechts één aanraking het siddert doch ultiem professioneel
en ben ik raar of doorgedraaid; ambitieus of suïcidaal enkel met een vorm van liefde spreekt mijn gelaat, mijn welgevormde, droge lippen de ambigu- en koffie-taal
een dubbele Maria vanuit een dubbele hemel en ik nog moe en afgemat van het alleen maar zijn
doch enkel nog mijn binnenkant - waar de littekens nog bloeden - en heel misschien mijn linker bovenbeen behoort tot dat terrein