Avondklok.

Heimelijk unheimisch in

de vroege ochtenduren stil sluip ik door het huis maak de badkamer schoon maar geen wasjes draaien: denkend om de bovenburen Haar dikke buik terwijl ik de kilo’s verlies in razend tempo door de wederopbouw De wereld beangstigt me met het stenen gooien verdeel en heers het volk, het mes, het leger mens, beheers je! De stille slachtoffers ken ik niet al voel ik me soms een van hen terwijl de klok stilstaat op 5 voor 9 sneeuwt het zacht - steeds harder De winter zal nog langer duren “Voor volk en land!” hoor ik haar betogen en om 5 uur word ik wakker vlak nadat we weer de straat op mogen