Bakens.

Wanneer verdraagzaamheid verandert in de materie van een prille wens ik kijk naar je en zie de spiegels van een ook verankerd mens

Patronen zijn er toch om te doorbreken? Althans, dat zei m'n oma altijd graag en we doen nou eenmaal wat we kunnen maar ook dat verandert mettertijd ookal is dat meestal niet zo groots of razend snel

En jij rookt in de tuin een peukje terwijl ik me zachtjes knijp geestverruimend versus aderlatend erg veel verschil zit daar ook niet in toch? vind jij van wel?

Ik vertel je over vroeger en de dagen waren niets dan zwart: deze man die legt zijn handen rond een toch al zwaar beladen hart

En terwijl je wensen blijven steken achter de glazen van je bril blijf ik nog effe hangen in verlangen ik moet niet maar ik wil