Beekje bij maanlicht.

Een volle maan = een vol hoofd

al zei de dokter ooit dat dat

niet kan

Onderzoekend kijk ik je aan en

verken ik je lijf in kleine, hele kleine

stapjes

Of ik nog iets nodig heb, vraag je

nee lief, nu niet, volgende week zaterdag, wellicht

maar dan is het te laat

En terwijl de pennen lonken en bonken

oh, die godvergeten hersendelen

zeg je dat ik sterker ben

dan dat ik denk

Het gaat niet om gedachten

het gaat om voelen en beleven

en ik koester nog maar vlug en even

dit moment voordat ik weldra denk

Verdomd, waar is de tijd gebleven?

Jij en ik

in de stroomversnelling

van het leven