Boekwerk.

Als scherven van onbreekbaar glas snijd het door de tijd, waar ze wachtte waar ze je vluchtig liefhad en waar ze leerde wat vrijheid zonder kantlijn is

Als een innig referentiekader verlangt ze soms naar meer niet zozeer het meer van jou maar het meer van wat je haar deed voelen

Was jij daar inwisselbaar? en was de tand der tijd te mild? werd het leven even voelbaar? of was die storm te wild?

En in de ruïne van haar lijf in die restanten van haar zijn met haar neus in de boeken probeerde ze vriendschap te sluiten met het antwoord op die vragen die haar vijandschap beloofden

Ze schrijft nu in de derde persoon

Waar zij samenkwamen, wacht ze waar ze woordelijk genoot maar zij, of beter; hij komt nou eenmaal nooit zonder minimaal een voetnoot