Daedalus

Hier rusten de beschermengelen vermomd als nachtvlinders en als herten in koplampen vluchten ze naar veiliger oorden in de donkerte

Hier stopte altijd al mijn liefde en vergeving; ben ik de lamp wees jij dan die mot die mij opzoekt in de dakkapel

Gelijk vlinders, zo fladderen we naar de hemel en weer terug mijn vleugels gebarsten en weerbarstig stort ik dan ter aarde als Icarus in metamorfose

Hier ben ik veilig & hier vind ik rust want het duister is mijn plicht die engelen kunnen doodvallen in dit gebrek aan licht