top of page
Zoeken

De muur

  • Foto van schrijver: Kris Vesseur
    Kris Vesseur
  • 3 aug 2021
  • 1 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 13 mrt

Ik voel je niet, zei ik en dat was waar, al was dat enkel totdat zijn hand mijn rug bereikte en daar even dingen liefhad op zijn eigen, nogal angstaanjagende manier


en het voelde als kastijding


Berlijn bleek belangrijk ik poogde niet eens uit te leggen waarom reizen zo onmogelijk is tenzij naar de Zeegser duinen


En terwijl zijn stemmen veranderen wat mijns inziens ook maar maskers zijn zet ik de filters voor mijn eigen ogen en trek m'n mouwen naar beneden wellicht was het al te laat


Ik kan niet door hem heenkijken de deuren zijn dicht de ruiten zijn mat maar is dit mijn fort of het zijne?


Ik weet 't antwoord wel al roept dat duizend vragen op


Laat me lopen - in alle dubbelzinnigheid - het is niet ver en ik neem een volle rugzak mee zodat we niet hoeven te sterven van de dorst ga je mee? lijkt dat je fijn?


Laat me lopen tot ik verzand in steden die ik nooit zal kennen en ik vastloop tegen veel te hoge muren in mijn brein


Mijn gehavende lichaam En mijn ijzeren gordijn

Recente blogposts

Alles weergeven
Vergrijzing

Luidkeels zingt mijn lief mij toe dat hij eerbied heeft voor grijze haren en ik kan maar niet bepalen wat ik aandoenlijker vind de...

 
 
Stopweek

De dagen zijn zo breekbaar als te dun geblazen glas en ik ben te onhandig met mijn olifantenpas Ik manoeuvreer er tussendoor oplettend...

 
 
Voor A.

Je haar zat soms een beetje in de war maar dat hoort misschien ook bij een dichter in jouw geval gaf die coupe je woorden extra kracht Ik...

 
 
bottom of page