De vlinder in de zandstorm
- Kris Vesseur
- 28 sep 2020
- 1 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 13 mrt
Mijn hoofd vult zich tergend langzaam met vlinders en as terwijl jij je neerlegt in de kilte van mijn buik
Een omgekeerde kruik; rillingen brengt het en donkerte en het laaiend koudvuur zegeviert
Mijn schedel is gevuld met bloemen en bijen en terwijl ik er maar weinig van begrijp ben jij er soms en soms niet
Want het leven, schat is alles wat mij steeds ontglipt met lege handen sta ik voor je smekend en smachtend wachtend opdat het niet meer door mijn vingers glijdt als los zand
Recente blogposts
Alles weergevenLuidkeels zingt mijn lief mij toe dat hij eerbied heeft voor grijze haren en ik kan maar niet bepalen wat ik aandoenlijker vind de...
De dagen zijn zo breekbaar als te dun geblazen glas en ik ben te onhandig met mijn olifantenpas Ik manoeuvreer er tussendoor oplettend...
Je haar zat soms een beetje in de war maar dat hoort misschien ook bij een dichter in jouw geval gaf die coupe je woorden extra kracht Ik...