Een ode.

Ik was de dag nog even af een restje rood, een schrale lach een melodie, een lofzang, een ode aan de regen die als een goed georganiseerde drugsbaron mijn zonden witter wast

Ik verontschuldig mij aan grotere en kleine liefdes eigenlijk aan iedereen die het maar horen wil maar wat het volk nog niet beseft is dat revolutie altijd gepaard gaat met een bloedvergieten

En ik vul het op mijn lichaam met robijnen lijnen mijn hoofd met lelietjes van veel te diepe dalen, vlinders en vergeet-mij-nieten