Januari bij nacht.

terwijl het nog uren kan duren eer de nacht om is, lijkt het slapen te verworden tot een wiskundig vraagstuk: zo een met x tot de macht y en meer van zulke algebradabra

dat was al nooit mijn sterkste kant meten is weten is al wat ik weet

en terwijl het nog uren kan duren tot zij enkelvoud of zij meervoud zullen reageren - ik hoorde daar niet bij - denk ik aan een afscheidsfeest: weemoedig, niet het mijne

ook daar ben ik geen ster in

maar als ik naar ze kijk, de sterren dus, weet ik het weer waarom we hier zijn en waarom het leven leven heet

dus wacht ik braaf en geduldig tot de zon opkomt of tot de lente haar intrede doet een glas valt in scherven excuus aan de buren

dus ik wacht terwijl het nog uren kan duren