Kaarslicht.
De dagen worden schimmiger
weemoedig steek ik de kaarsjes aan
en we vlijen ons met kleedjes op
de bank om naar
moordlustigen te kijken
Soms huil ik even
niet zozeer vanwege herbelevingen
maar omdat het oorlog is en
ik het niet begrijp
Zolang de zon nog schijnt
is het van belang dat ik de ene
voet voor de andere blijf zetten:
zo kom je ergens
'Een geweten hebben is een luxe'
zegt de politieagent stellig
ik ben het met hem eens
Overleven is soms belangrijker
dan over levensvragen bakkeleien
over goed en kwaad en
samenhorigheid of toch alleen
En onder mijn steen
blijf ik mijn voeten steeds verplaatsen
binnen de veiligheid van huis en stad
en och, ik wil wel weten
maar het maakt me bang
De blaadjes vallen ondertussen van de bomen
en in de geest van mijn katholieke, lieve oma
steek ik kaarsjes aan voor doden en gewonden
want de winter duurt nog vreselijk lang
Comments