Lijflied
- Kris Vesseur
- 2 apr 2021
- 1 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 13 mrt
Ik word liefdevol bedolven onder de lawine van verandering en ergens bereid ik me voor op het ergste
Hoe wij elkaar ooit vonden; Hoe mijn hand als vanzelfsprekend verstrengeld raakte in de jouwe
En het spijt me van die Valentijn (het is blijkbaar wat die pillen doen) Niet boos zijn & niet bang zijn Maar dat was toen; wat rest er nog?
Enkel nog de dagen die in elkaar overgaan en het missen van dat wat droombeeld is verworden De man van vroeger en hij van nog langer geleden Optische illusies
En vanaf deze afstand, vanaf veraf Hoe kan ik nog die liefde werven?
(Ik bereid me voor op het ergste)
Hoe onze lijven, geboren om te helen, plots verlangen naar het sterven
Recente blogposts
Alles weergevenLuidkeels zingt mijn lief mij toe dat hij eerbied heeft voor grijze haren en ik kan maar niet bepalen wat ik aandoenlijker vind de...
De dagen zijn zo breekbaar als te dun geblazen glas en ik ben te onhandig met mijn olifantenpas Ik manoeuvreer er tussendoor oplettend...
Je haar zat soms een beetje in de war maar dat hoort misschien ook bij een dichter in jouw geval gaf die coupe je woorden extra kracht Ik...