top of page
Zoeken

Lijflied

  • Foto van schrijver: Kris Vesseur
    Kris Vesseur
  • 2 apr 2021
  • 1 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 13 mrt

Ik word liefdevol bedolven onder de lawine van verandering en ergens bereid ik me voor op het ergste


Hoe wij elkaar ooit vonden; Hoe mijn hand als vanzelfsprekend verstrengeld raakte in de jouwe


En het spijt me van die Valentijn (het is blijkbaar wat die pillen doen) Niet boos zijn & niet bang zijn Maar dat was toen; wat rest er nog?


Enkel nog de dagen die in elkaar overgaan en het missen van dat wat droombeeld is verworden De man van vroeger en hij van nog langer geleden Optische illusies


En vanaf deze afstand, vanaf veraf Hoe kan ik nog die liefde werven?


(Ik bereid me voor op het ergste)


Hoe onze lijven, geboren om te helen, plots verlangen naar het sterven

Recente blogposts

Alles weergeven
Vergrijzing

Luidkeels zingt mijn lief mij toe dat hij eerbied heeft voor grijze haren en ik kan maar niet bepalen wat ik aandoenlijker vind de...

 
 
Stopweek

De dagen zijn zo breekbaar als te dun geblazen glas en ik ben te onhandig met mijn olifantenpas Ik manoeuvreer er tussendoor oplettend...

 
 
Voor A.

Je haar zat soms een beetje in de war maar dat hoort misschien ook bij een dichter in jouw geval gaf die coupe je woorden extra kracht Ik...

 
 
bottom of page