Metselaar

Tijdens de herdenking van de doden

dacht ik aan opa

Aan hoe hij munten meenam uit Nederlands Indië

waar mama toen een armband van liet maken

aan hoe mijn rolschaatsen het asfalt raakten

in de Dotterbloemstraat

Aan hoe oma hem een kusje op zijn voorhoofd gaf

in de kist waarin hij lag en die we toen

met drie generaties dichtspijkerden

met nagels van liefde en verdriet

Hij stierf niet in een oorlog

ondanks zijn gevecht

hij metselde en stucte de wanden in

onze woning aan de Ringbaan West

met grotere precisie dan

de muren om hem heen

Opdat we nooit vergeten

hoe hij zijn sjekkie opat bij het

vinden van die kogelgaten

en hoe hij zo vreemd grijnsde

in dat ziekenhuisbed

Hoe hij liefdesbrieven naar haar schreef

in tijden van wanhoop en doodsangst

maar dat leerde ik pas later

lang nadat ik begreep

wat vrede is

Voor hem steek ik het lampje aan

waar zijn vrouw dat elke ochtend

ontbrandde voor de zieken en

de ongelukkigen

Ik denk aan het Maria-altaar

in de Korvelse kerk in Tilburg

waar oma zelf

als ze nog zou leven

van die lange witte

kaarsjes zou branden

en veel beter

mooier

zou herdenken

dan ik