Meubelboulevard.

Overdag dwalen ze als geesten in vervallen panden en 's nachts jammeren ze als kwijtgeraakte kinderen in de ballenbak van een ikea in de grote stad

Als ik me omdraai ligt hij naast me

Godzijdank

En waar de weken maanden worden zegt hij het vaak vandaag dus moet het wel waar zijn

Ik sta op en laat mijn duivels naast hem liggen en ja, een schuldgevoel overvalt me dan maar hij kan het aan waar ik al jaren faal

Ik weet het heus wel wat wat is waar ik ben

Ik denk aan de vrouw van het woord en aan de spookhuisdichter aan mijn beste vriend in de meubelboulevard en neem me voor te doen alsof het al weer lente is

Want dan gaat de zon veel later onder en zie ik tenminste verder dan mijn eigen neuzen lang zijn en slapen zij zijdelings eindelijk vrediger rustiger

net als wij