Ondersteboven
- Kris Vesseur
- 8 apr 2024
- 1 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 12 mrt
Geteisterd door de tanden
die zich met de overtuiging van
een pitbull in de tijd zetten
zie ik het in
ik ben het rouwen niet verleerd
En terwijl ik op de kop sta
met mijn kruin op de salontafel
en mijn voeten in de lucht
vraag ik me af
Of de wereld werkelijk mooier is
vanuit dit ander perspectief en of
mijn instinct me zal behoeden
voor mijn reeds gemaakte fouten
al doende leert men
Mijn baarmoeder zakt langzaam
in mijn keel en als ik nu zou hoesten
roggel ik bloed
Mijn lijf doet zeer en ik ben bijna jarig dus
zing voor mij zoals ik steeds voor jullie zing
met buikpijn van de zenuwen maar
met de bravoure van een rasartiest
die enkel op de bühne staat
omdat ze ooit haar kiezen
om de muziek heen klemde
en nu niet meer weet wat
ze anders nog kan doen
Recente blogposts
Alles weergevenLuidkeels zingt mijn lief mij toe dat hij eerbied heeft voor grijze haren en ik kan maar niet bepalen wat ik aandoenlijker vind de...
De dagen zijn zo breekbaar als te dun geblazen glas en ik ben te onhandig met mijn olifantenpas Ik manoeuvreer er tussendoor oplettend...
Je haar zat soms een beetje in de war maar dat hoort misschien ook bij een dichter in jouw geval gaf die coupe je woorden extra kracht Ik...