Orga(ni)sme
Bedek me onder kussens en behoed
me onder de knuffeldeken - het
verleden haalt me soms nog in
want: de dagen ademen de welleer
en in vroeger rusten we
er is geen mens die aast op onze liefde
en terwijl jij de hort op gaat op zoek naar
takken en twijgjes
melodieën en wijsjes
mannen met meisjes
of andersom
resteer ik hier in het huis waarvan jij me
steeds verzekerd dat het 't mijne is
dat ik hier ben, en niet elders
bij de kaarsen en de stenen en de planten
tot mijn ogen weer verspringen
van bruin naar groen en terug
je houdt me vast terwijl ik blijf duwen
je neemt afstand terwijl ik smeek
heb mij liever
mijn liefste
blijf voor altijd in dit magistraal kasteel
gemaakt van canvas, ergens in Frankrijk
onder die sterrenhemel - waar mijn tante
mij misschien liet zien wat liefde is, in ieder
geval hoe het voelt overweldigd te zijn
en terwijl mijn lichaam kronkelt
denk ik aan hoe klein we zijn:
het is geen reden
niet te geloven of
gigantisch te
genieten
van wat
mijn lijf
mij geeft
Comments