Rekel

Het rakelt op water stroomt weer opwaarts mijn huid tekent het beton nog voordat het begon

Ik mis je adem Ik mis het geweld Ik mis mijn nichtjes Ik mis verstand - het misverstand

Het komt neer op dat ik niks meer mis

Behalve dan misschien de klamme lijven onder dekens die nog winterwaardig zijn

Ik voel de handen nog elke dag en neem afstand van de jouwe

Hier denk ik aan wanneer ze mijn bestaan weer aan de wereld rijgen

Jouw proces is heilig en het mijne kan de tyfus krijgen