Straks.

Straks als ik nog niet dood ben zal de aarde mij omarmen zal het zand dat alles overspoelde rust en ruimte bieden

Straks als ik nog niet dood ben zal ik me afvragen of ze zullen huilen om de wonden die het leven gaf bij tijd en wijlen

Ik zal alleen zijn en niet langer enkel eenzaam wanneer ze allemaal gestorven of gegaan zijn

Maar dat is straks pas

Nu geef ik me over aan het lonken van het leven aan de laatste ademstoot aan de hemel en het zand

Hart in hart en hand in hand wil ik met je sterven

Straks als ik nog niet dood ben