Vatten

Wanneer de koeien hun hoorns slijpen zeg jij dat rozen soms stekels hebben

Ik grijp het alles aan met blote handen

Jij speelt in blauw terwijl mijn vingers kouder worden en de stad oranje kleurt

Vijfenzeventig procent is veel

Het doet zeer, die doornspraak maar het is pijn die heelt en sust bloeden dat het leven als een kussen zachter schudt

Kom je even naast me liggen? tot het beven stopt tot mijn denken kalmer wordt en alles wegebt in je armen terwijl ik het bekende stut

balkjes van hoop en toekomstperspectief ja, ik kan dit en ja, ik heb je lief