Voor de vrouw die ik nooit ontmoette.

Ik zag het al eerder al voordat de zon opkwam al ver voordat ik wist wat een doodswens was al dagen voordat "ondraaglijk lijden" mijn af te leggen paden in het donker deed verdwijnen

En later werd het lichter althans, voor mij

Dan dank ik mijn angst die groter groeide: de dood was enger dan het uitzichtloze leven

Dat is mazzel hebben en een pechvogel zijn ineen

Ik zag de zonnestralen door de wolken breken en ik zag ook dat anderen ze niet zagen ze waren er alleen voor mij

Uitverkoren om te leven

De regen is onuitstaanbaar de wolken zijn meedogenloos en altijd vechten is gewoonweg niet te doen

Ik ken het Ik snap het

Ik wens je rust daarboven nadat je alles deed wat kon

Mooie vrouw, gehavend meisje ik wil je enkel dit beloven:

Ver boven het wolkendek schijnt altijd de zon