Vriendschappelijk gemurmel.

voor hij en zij voor H. en P.

Hij zei het laatst zo treffend op een overvol terras waar ik open en bloot mijn verhalen tentoonspreide (al was dat niet met woorden) een compliment onglipte aan zijn lippen voor hij stelde:

de mens luistert niet om je te horen maar om terug te praten

Ik stotter en ik stamel in de veel te volle ruimte mij wordt geen duimbreed toegegeven

Zij vraagt of ik überhaupt gehoord wil worden ze stelt wel vaker goede vragen tussen haar verhalen door

Ik denk even aan hem opa nu inmiddels voor de tweede keer en dan luister ik aandachtig en onafgeleid naar het kind in mij dat zij oproept als een entiteit in dit gehavend lijf

Dochters komen, dochters gaan en ergens woedt die woede: wat een voorrecht om je kroost de deur te kunnen wijzen

Maar ja, zij zijn wijzen hij en haar

en ik? ik luister slechts nog maar