Zomernacht.

De avond valt als beton en

tijdloze tanden zetten zich

met onmenselijke krachten

in mijn bovenarm

Ik verlang naar vroeger

toen ik niet wist wie ik was

een onbekend wezen met

duidelijke taken

Maar ik ben hier

in het hedendaagse

met mooie mensen

waarbij ik mij een weg

baan door hun werkelijkheid

De liefde pakt mijn hand

wanneer de tranen komen

"Wat is er?" fluistert hij met

stenen woorden en ik

blijf stil

In mijn gedachten

vertel ik hem alles

dat ik zou willen dat

hij wist wie ik ben

Dat ik het tegelijkertijd

te warm en te koud heb en

dat ik liever niet meer zing