Eng Ding.

Ik heb een gedeelde tuin. Momenteel deel ik deze met 1 muis en 1 grote kruisspin. De muis heet Frits en werkt als consultant bij een reclamebureau. Ik heb laatst z'n voortuin gesnoeid want daar heeft hij als drukbezet muizenbeest geen tijd voor. De spin heet Eng Ding, en als mijn bezoek, die ik voor de gelegenheid Jaap de Spinnendoder heb gedoopt, straks arriveert, zal hij Eng Ding met z'n blote handen (!) oppakken en over de heg heen gooien. Dan deel ik mijn tuin weer alleen met Frits de muis.

Ik realiseerde me laatst hoe irreëel deze angst voor spinnen is. Ik bracht 2 dagen geleden het vuilnis naar "het hok" en op de terugweg naar mijn voordeur ontdekte ik een beestje in mijn haar. Ik dacht dat het een torretje was dus ik zei "och, arm torretje, niet in mijn haar wonen" en probeerde het beestje zachtjes uit mijn haar te plukken. Pas toen zag ik de lange poten aan het dier; het was verdomme een spin! Paniek! Ik sloeg Eng Ding uit mijn haar en vervolgde al griezelend mijn weg.

Waarom is een torretje niet eng, en een spinnetje wel?

Ik kan wel een paar antwoorden op die vraag bedenken. Ten eerste moet ik concluderen dat ik niet de enige ben die fobisch is voor die beesten. De meeste van mijn vrouwelijke vriendinnen en kennissen pakken Eng Ding niet graag met blote handen op. Ik vul mezelf met afgunstig respect wanneer een van hen een spin met glas en papiertje vangt en naar buiten zet. Persoonlijk zuig ik ze gewoon op met de stofzuiger, of ik smijt een dik boek op hun hoofd.

Vroeger, toen ik in mijn eerste psychose zat, zag en voelde ik ze vaak. En of ze nou echt waren of niet, het gevoel van die kriebelende pootjes op mijn gezicht en in mijn ingewanden vergeet ik nooit meer. De spinnen, die me van binnenuit opaten, waren mijn straf. En nog steeds, wanneer er zo'n beest in mijn huis rondwandelt, vraag ik me af wat ik die dag verkeerd heb gedaan.

Misschien is het daarom dat ik niet graag bij mijn ouders logeer. In mijn kamer, die gesitueerd is in de oude garage, zit een dubbel plafond en dat blijkt het ideale broeinest voor de spinnen. Ik slaap daar onrustig en met een lampje aan, uit angst dat de beesten op me kruipen.

Ze zeggen weleens dat spinnen alleen in schone huizen wonen. Ik heb serieus wel eens overwogen om te stoppen met schoonmaken.

Iedereen heeft wel een fobie. Dan is die van mijn nog algemeen bekend. Ik herinner me het verhaal van een vriendin, die iemand kende die bang was voor kaas. Niet als het gesmolten was trouwens. Hij kwam te laat op z'n werk omdat hij een zakje geraspte kaas had laten vallen en hij niet durfde de keuken, over die kaas heen, te verlaten.

We lachen erom. Ik kan me enkel voorstellen hoe het moet zijn voor zo iemand. Ik stel me voor dat mijn keuken vol zou zitten met spinnen, en ik erdoorheen zou moeten waden. Ik denk dat ik niet alleen mijn werk zou missen, maar ook nooit meer een voet in de keuken zou zetten. Ik denk eigenlijk dat ik zou verhuizen.

Wie is er bang voor muizen? Frits is zo schattig (hij eet al bijna uit mijn hand), en ik kan me het klassieke beeld van vrouwen op stoelen gillend niet voorstellen. Wat is er nou eng aan zo'n schattig pluizebeest?

Contactadvertentie:

Vrouw zoekt vrouw met vogelspin voor exposure therapie. Angst voor muizen is een pre.