Psycho Chicken.

Mijn beste vriend en ik hebben een heleboel zogenaamde "inside jokes". We hebben daaromheen zelfs een niet-bestaande band gecreëerd, vernoemd naar een van de avonturen van mijn vader en de kippen van de buren: Psycho Chicken. De songtitels van ons eerste nooit uitkomende album zijn allemaal gevleugelde uitspraken en zaken die ons doen dubbelliggen van het lachen, terwijl omstanders er vaak niets van zullen begrijpen. Een voorbeeld: "Hey, R., ik speel volgende week op 't Lentis Festival". R's antwoord: "Jij bent het Lentis Festival". Mijn favoriete uitspraak van hem, die vaak genoeg wederkeert is: You put the "hot" in psychotic. Hij is complimenteus, als het nodig is. We - ik + mijn vriendje L. - zouden hem vandaag opzoeken in Deventer, ware het niet dat ik afgelopen maandag bij het in elkaar zetten van mijn nieuwe boekenkast (the gate of knowledge), mijn hoofd heel hard stootte tegen de punt van een ander kastje, en ik hoogstwaarschijnlijk een lichte hersenschudding heb opgelopen. Bij iedere inspanning wordt ik duizelig en misselijk. Niet de beste dag om te reizen. Vrienden... L. zegt vaak dat ik dankbaar moet zijn voor de grote groep mensen om me heen. Allereerst moet ik stellen dat ik dat ook ben. Zonder "maar": ik dank ze op m'n blote knietjes voor het zijn van de idioten die, blijkbaar, herkenning en vriendschap vinden in de idioot die ik ben. Ik vraag me vaak genoeg af wat ze uit deze vriendschap halen. Wat is het dat ik inbreng? Wat maakt dat ik ze kan helpen door enkel te praten of te luisteren? De meeste van mijn vrienden zijn mannelijk. Daar zit geen achterliggende gedachte achter. Feit is dat mijn vriendinnen er meestal na een aantal jaar genoeg van hebben, het niet aankunnen, of aan willen kunnen, en er vandoor gaan. Ik weet niet goed waaraan dat ligt. Bovengenoemd Psycho Chicken bandlid is al een jaar of 10 mijn beste vriend, en hij vertoont geen tekenen van het binnenkort verlaten van de vriendschap (van mij) die wij door die jaren hebben opgebouwd. Mijn beste vriendin stuurde me een aantal jaren geleden, na 15 jaar intensieve vriendschap, een mailtje (!) dat het wel klaar was. Voor haar kwamen andere vriendinnen, ook een nieuwe beste vriendin, van wie ik al maanden niets meer verneem. Wellicht is het feit dat ik beter in staat ben mannen bij me te houden, te wijten aan het gegeven dat ik zelf ook wat mannelijker denk dan de meeste vrouwen die ik ken. Opgegroeid met 2 broers is dat te verklaren. De spaghetti in mijn hoofd is misschien erg vrouwelijk; de links die ik daarin leg en met name het gedrag dat daaruit voortvloeit kan ik eerder spiegelen aan de mannen om me heen, dan aan de vrouwen. En toch voel ik me vrouw. En mis ik soms vrouwen om me heen. "Giebelgeiten", zoals vroeger op de basisschool met vriendinnen. Kakelen als kippen. Eindeloos praten over "vrouwenzaken". L. noemt me soms "chicken". Waarschijnlijk is dat wat er van me geworden is. Ik ben de personificatie van Psycho Chicken, in de tuin van de buren van mijn ouderlijk huis, die mijn vader met het gekakel tot zoveel wanhoop drijft dat hij met z'n Jiu Jiutsu zwaard over de schutting klimt om het beest een kopje kleiner te maken. In de tuin van de buren beseft hij de absurditeit van die daad (en waarschijnlijk ook de consequenties die een afgehakt kippenkopje teweeg zullen brengen) en klimt onverrichter zake huiswaarts. Ik ben die kip. Gek genoeg is mijn vader een van de weinigen die ik niet tot wanhoop drijf. Zij die er altijd zullen zijn. Althans, zo lang als ze kunnen. Zolang ze in leven zijn. De kip kakelt omdat de wereld haar overweldigt, en vervolgens is het 't gekakel dat de wereld overweldigt. Dat haar tot gekte maant, omdat de mens(kip)heid de waanzin heeft ontluikend in psycho chicken zelf. De dood lonkt, al is het maar omdat het de rust (ein-de-lijk) zal doen wederkeren. De buren zijn inmiddels verhuisd. Ik geloof dat er momenteel een volledige dierenkliniek in die tuin wordt gebouwd. De nieuwe buurman is een dierenarts? De schoonmaakster van mijn ouders kent 'm; vaste klant met haar honden. Behandelen gewone dierenartsen ook kippen? Geen idee eigenlijk. We hebben vaak gepraat over hoe we de kip konden vermoorden zonder dat het een bloedbad zou worden, dat onherroepelijk zou leiden naar de dader. Onder de noemer "hoe vermoord je de kip van de buren", hier een tip: Het is hoogzomer. Schiet ijsblokjes met een katapult tegen het koppie van de kip. Schiet hard en accuraat; de kip zal bezwijken, en de ijsblokjes zullen smelten voordat de buren het dode dier zullen ontdekken. Missie volbracht.