Als de stad verdwijnt in het donker van de nacht en we plaatjes draaien in het illegale nachtleven ben ik hier De geesten van Groningen...

De dagen zijn van glas. Breekbaar en doorzichtig. Ikzelf ben gemaakt van hout. Een stevig, maar dun latje. Ik ben het balkje op mijn...

Onder de wolken in een droom is het grijzer dan in mijn gedachten hoelang moet een mens wachten? hoevaak trekken we strepen door en onder...

Ik was de dag nog even af een restje rood, een schrale lach een melodie, een lofzang, een ode aan de regen die als een goed...

Zijn we als mens niet ons hele leven bezig met bang zijn? Het ontwijken van pijn? Het zijn gesprekken die me intrigeren. Vooral als we,...

'Eigenlijk zijn we allemaal slaven van ons DNA' zei hij terwijl hij me tot pulp kneedde de term 'ervaren' werd hierbij tot hoogste kunst...

Op 't scherpst van de snede dacht ik aan je Op de rand van het lemmet vlei ik de diepte neer als het ijs breekt breek ook ik Het...

Ik ben Frankrijk jij een pionier een ridder op geleende schimmel een held op sokken die niet van jou zijn En wolken breken niet dus ik...

Wat wankelt valt (nog) niet en wat in stilte lijdt laat ons geen bloeden zien Jij ziet de zee en ik zie een stad opgetrokken uit zout...