Kris Vesseur
- 31 mrt. 2017
Vrouwzijn.
'Neem je eigen advies ten harte', appte ze me. Ik noem haar al 'ze', want voor mij is ze altijd al een vrouw geweest. Ik poogde het, 2...
Kris Vesseur
- 28 jan. 2017
Lijdend voorwerp.
'Klikt het?', schreef hij terwijl hij klikte en ik; het klikken niet verleerd het keurmerk had ik onder een vlammetje verhit en drukte ik...
Kris Vesseur
- 26 jan. 2017
Knoopjes.
'Soms moet je gewoon springen', schreef ik met verve op het half gevulde blad. Of ik dat werkelijk meende weet ik niet. Dat ik het doe...
Kris Vesseur
- 30 dec. 2016
Kerstbomen en wapens.
Van de week zei iemand tegen mij dat 2017 zijn jaar zou worden. “Kunnen we haar delen?” wierp ik op, want ook ik had eigenlijk een...
Kris Vesseur
- 21 sep. 2016
De garnaal
Er was een tijd waarin ik wankelde, nu mank ik slechts nog maar. Er was een tijd waarin het wankelen onherroepelijk leidde tot het...
Kris Vesseur
- 21 jun. 2016
Mutumbu.
Wat zou ik soms toch graag verworden tot de persoon die anderen denken dat ik ben. Zowel de visies van mijn vrienden als mijn vijanden...
Kris Vesseur
- 4 jun. 2016
De zondaar.
En als mijn zonden innerlijk overlopen kus je mijn wonden net als vroeger zeg je nu gaat het over elk plekje op mijn huid dat ken je – en...
Kris Vesseur
- 26 mei 2016
Glas.
“Gewoon doen!”, sprak ik vol elan tegen de vrouw met wie ik het had over het schrijven en het al dan niet openbaar maken van de...
Kris Vesseur
- 12 apr. 2016
Vocht.
Ze is gestopt haar tranen te benoemen Hendrik, Annabel en Josefien ze werden geboren en na de korte levensloop op haar wangen stierven...
Kris Vesseur
- 2 feb. 2016
De vogelaar.
Er was een tijd waarin in wankelde, nu mank is slechts nog maar. Wanneer het zwart wordt voor mijn ogen word ik opgevangen door mensen...